#1 Trzy kroki od granicy

Na granicy zarośli, tam gdzie świat mięknie i gubi kolory, Impkin Szary stał nieruchomo jak kamień. W jednej łapce ściskał kij. Ziemia pod jego stopami była wydeptana w kółko, jakby krążył tu od godzin.

Z trawy wypadł Impkin Różowy, turlając się z wdziękiem kulki kurzu. Wstał, otrzepał się teatralnie i spojrzał na szarego.

— Pilnujesz czegoś? — zapytał.

— Granicy — odpowiedział Szary.

— Granicy czego?

Szary nie odpowiedział. Podniósł swoją laskę i zrobił nią linię w ziemi.

— Tego. Nie wolno jej przekroczyć, jeśli się nie wie, co jest po drugiej stronie.

Różowy nachylił się nad linią i podumał. Potem wyjął z kieszeni małą rzecz przypominającą zegarek, ale wskazówki poruszały się w odwrotną stronę.

— A jeśli się nie chce wiedzieć?

Szary zmarszczył nos. — To jeszcze gorzej.

Impkin Różowy usiadł. Przez chwilę obaj patrzyli na granicę, której nikt nie znał, ale każdy mógł narysować.

— A może ty ją narysowałeś tylko po to, żeby ktoś ją w końcu przekroczył?

— Może — odpowiedział Szary. — Ale chciałem, żeby to był ktoś wyjątkowy.

Różowy spojrzał na linię. Przesunął czubek łapy dokładnie nad nią… i po chwili położył się po obu jej stronach.

— No to teraz jestem po jednej i drugiej. Co teraz?

Impkin Szary westchnął. Wyciągnął z płaszcza kartkę przypominającą bilet, a na niej widniało jedno słowo: „Dalej”.

— Teraz chyba idziemy razem.

— Ale najpierw… — Różowy wyjął z czapki coś, co wyglądało jak suszony kwiat z sześcioma płatkami — …zrobimy coś zupełnie niezrozumiałego.

I obaj się zaśmiali. Krótko. I trochę jakby nigdy wcześniej tego nie robili.